فاسیای هلکوسفالا) از سوسک های صید شده تغذیه می کند. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که مگس از پایین به طعمه خود نزدیک می‌شود و هدف آن نقطه ملاقات آینده با هدف است.
بزرگنمایی / سارق مگس درنده مینیاتوری (فاسیای هولکوسفالیک) از سوسک های صید شده تغذیه می کند. یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که مگس از پایین به طعمه خود نزدیک می‌شود و نقطه ملاقات آینده با هدف را هدف قرار می‌دهد. (اعتبار: ساموئل فابیان)
مگس‌های سارق آکروبات‌های آیرودینامیک هستند که می‌توانند طعمه‌های خود را تشخیص دهند و حشرات کوچک‌تر را با سرعت بالا در پرواز شکار کنند. دانشمندان نگاهی دقیق‌تر به نحوه کنار آمدن مگس‌های سارق با این دستاورد شگفت‌انگیز داشته‌اند، حتی اگر مغزی برابر با یک دانه شن دارند. بر اساس مقاله جدیدی که در مجله زیست‌شناسی تجربی منتشر شده است، مگس‌ها دو استراتژی ناوبری مختلف را بر اساس بازخورد ترکیب می‌کنند: یکی شامل گرفتن طعمه زمانی که منظره واضح است و دیگری که به مگس‌ها اجازه می‌دهد از هر مانعی در پرواز خود عبور کنند. مسیر.
یکی از چالش‌های روباتیک این است که چگونه ربات‌هایی طراحی کنیم که بتوانند در محیط‌های شلوغ حرکت کنند – کاری که انسان‌ها و سایر حیوانات به طور غریزی هر روز موفق به انجام آن می‌شوند. به گفته نویسندگان، بسیاری از سیستم‌های روباتیک بر یک نوع برنامه‌ریزی راه تکیه می‌کنند: استفاده از صدا (سونار) یا لیزر برای ارسال سیگنال‌ها و سپس تشخیص بازتاب. سپس می توان از این داده ها برای ساختن نقشه ای از منطقه اطراف استفاده کرد.
اما در مقایسه با استفاده از نشانه‌های بصری ساده (یعنی «روش‌های واکنشی»)، برنامه‌ریزی جاده یک رویکرد گران قیمت برای استفاده از انرژی است. انسان و سایر حیوانات به نقشه های پیچیده یا دانش خاصی از مکان، سرعت و سایر جزئیات هدف نیاز ندارند. ما به سادگی به هر محرک مناسب در محیط خود در زمان واقعی پاسخ می دهیم. بنابراین، توسعه الگوریتم‌های رفتاری ناوبری مبتنی بر سیستم‌های بیولوژیکی مورد توجه زیادی برای روباتیک است.
10 پاراگراف باقی مانده را بخوانید نظرات