ژنتیک به سگ‌ها می‌رود و متوجه می‌شود که رفتار زیادی برای پرورش دادن وجود ندارد

بزرگنمایی / در مورد ساموید، انتخاب برای ویژگی های فیزیکی منجر به سگی شده است که مطمئناً خوشحال به نظر می رسد. (اعتبار: ژائو هوی)

بسیاری از نژادهای سگ فقط به ظاهر اهمیت می دهند – به پودل ها و پکنیز فکر کنید. اما بسیاری از نژادهای دیگر به وظایف خاصی مانند سگ های تازی مسابقه ای اختصاص داده شده اند. برای بسیاری از این وظایف، ظاهر فیزیکی کافی نیست: رفتار نیز مهم است. کارهایی مانند بزرگ کردن سگ چوپان یا آوردن رتریورهای مختلف.

جای تعجب نیست که بسیاری از مردم این رفتار را – و طیف گسترده ای از رفتارهای دیگر، کمتر مفید – را به نژاد سگ و ژنتیک اولیه نسبت می دهند. اکنون تیم بزرگی از محققان آمریکایی در حال بررسی صحت این باور هستند. و به استثنای معدود، آن‌ها این را می‌دانند. با گروه عظیمی از صاحبان سگ های داوطلب، آنها نشان می دهند که ژنتیک رفتار سگ از تأثیرات بسیار کوچک و ضعیف تشکیل شده است و به نظر می رسد هر نژاد دارای اعضایی است که آن طور که انتظار می رود رفتار نمی کنند.

سگ ها، داروین را ملاقات کنید

این اثر بر اساس یک پروژه علمی مدنی به نام کشتی داروین ساخته شده است. از شرکت کنندگان خواسته شد تا جزئیاتی در مورد سگ خود ارائه دهند، از جمله اینکه آیا این سگ متعلق به یک نژاد شناخته شده (اعم از تایید شده یا نژاد شده) است. همچنین از آنها خواسته شد تا پرسشنامه‌های کوتاهی را تکمیل کنند که در مجموع 117 رفتار مختلف را می‌پرسیدند. در مجموع، آنها اطلاعاتی در مورد حدود 18000 سگ دریافت کردند که حدود نیمی از آنها از نژادهای اصیل بودند.