چشمان (فسیلی) آن را دارند: اثبات اینکه جغد باستانی در نور روز شکار می کرد

افزایش (اعتبار: IVPP)

یک جغد فسیلی بسیار خوب حفظ شده در شرح داده شده است PNAS مارس گذشته جغدها در فسیل ها چیز جدیدی نیستند. شواهدی از وجود آنها در اندام ها و قطعات پراکنده از پلیستوسن تا پالئوسن (تقریباً 11700 سال پیش تا 65 میلیون سال پیش) یافت شده است. چیزی که این فسیل را منحصر به فرد می کند نه تنها حفظ نادر اسکلت مفصلی تقریبا کامل آن است، بلکه این واقعیت است که اولین شواهد از رفتار روزانه میلیون ها سال زودتر از آنچه قبلا تصور می شد را ارائه می دهد.

به عبارت دیگر، این جغد باستانی طعمه خود را زیر ردای تاریکی کمین نکرده است. در عوض، پرنده در خورشید میوسن فعال بود.

دیدن نور

مدار او برای این تصمیم کلیدی بود. دکتر ژی‌هنگ لی نویسنده اصلی و دیرینه‌شناس مهره‌داران است که بر روی پرندگان فسیلی تمرکز دارد. موسسه دیرینه شناسی و دیرینه انسان شناسی مهره داران (IVPP) در چین. او در یک ایمیل توضیح داد استخوان‌های بزرگ اطراف چشم پرندگان (اما نه پستانداران)، که به استخوان‌های صلبیه معروف هستند، اطلاعاتی در مورد اندازه مردمک اطراف چشم پرندگان ارائه می‌دهند. در این حالت مردمک این جغد فسیلی کوچک بود. و اگر مردمک کوچک باشد، می نویسد، “به این معنی است که آنها می توانند با یک باز شدن چشم کوچکتر بینایی خوبی داشته باشند.”