هوش مصنوعی قدرتمند گوگل یک مشکل شناختی انسان را برجسته می کند

برای بزرگنمایی کلیک کنید (اعتبار: Getty Images)

وقتی جمله ای مانند این را می خوانید، تجربه گذشته شما به شما می گوید که آن را فردی متفکر و احساسی نوشته است. و در این مورد واقعاً شخصی وجود دارد که این کلمات را معرفی می کند: [Hi, there!] اما امروزه، برخی از جملات که به‌طور قابل‌توجهی انسانی به نظر می‌رسند، در واقع توسط سیستم‌های هوش مصنوعی که بر روی حجم وسیعی از متن انسانی آموزش دیده‌اند، تولید می‌شوند.

مردم آنقدر عادت دارند که فرض کنند زبان نرم از فکر کردن، احساس یک شخص بودن ناشی می شود، که اثبات خلاف آن برای شما دشوار است. احتمال جابجایی مردم در این قلمرو نسبتا ناشناخته چگونه است؟ با توجه به تمایل مداوم به مرتبط کردن بیان آزاد با تفکر روان، طبیعی – اما بالقوه گمراه کننده – است که فکر کنیم اگر مدل هوش مصنوعی بتواند آزادانه خود را بیان کند، به این معنی است که درست مانند انسان ها فکر و احساس می کند.

بنابراین، شاید تعجب آور نباشد که یکی از مهندسان سابق گوگل اخیراً گفته است که سیستم هوش مصنوعی LaMDA گوگل احساسی برای خود دارد زیرا می تواند به شیوائی متنی را درباره احساسات فرضی خود تولید کند. این رویداد و پوشش رسانه‌ای متعاقب آن منجر به تعدادی از مقالات و نشریات بدبینانه در مورد این ادعا شد که مدل‌های محاسباتی زبان انسان حساس هستند، یعنی قادر به تفکر، احساس و تجربه هستند.