بزرگنمایی / یک “کلاه ایمنی” شفاف بر روی سر میگوی پنجه بزرگ، از مغز آن در برابر امواج ضربه ای ایجاد شده توسط پنجه های کوبنده محافظت می کند. (اعتبار: کینگستون و همکاران، زیست شناسی کنونی)

میگوی تپانچه ای کوچک اما قدرتمند می تواند با نیروی کافی برای ایجاد موج ضربه ای برای بیهوش کردن طعمه خود، چنگال های خود را بشکند. پس چگونه به نظر می رسد که میگو از سلاح صوتی خود مصون است؟ طبق مقاله‌ای که اخیراً در مجله Current Biology منتشر شده است، دانشمندان به این نتیجه رسیده‌اند که میگو با یک کلاه ایمنی کوچک شفاف محافظت می‌کند که با سرکوب امواج شوک از موجودات در برابر هرگونه آسیب عصبی مهم محافظت می‌کند.

میگوی کوبنده که با نام میگوی تپانچه ای نیز شناخته می شود، در کنار نهنگ اسپرم و نهنگ بلوگا یکی از پر سر و صداترین موجودات اقیانوس است. وقتی تعداد زیادی از این میگوها به یکباره می‌چسبند، صدا می‌تواند بر منظره صوتی اقیانوس ساحلی غالب شود و گاهی اوقات سازهای سونار را گیج می‌کند. منبع این ضربه محکم و ناگهانی: مجموعه ای چشمگیر از ناخن هایی با اندازه نامتقارن. بزرگتر از این دو کلیک تولید می کند. همانطور که در Gizmodo در سال 2015 نوشتم:

هر صدای کلیک نیز یک موج ضربه ای قدرتمند با مقدار کافی تولید می کند اومف برای بیهوش کردن یا حتی کشتن یک ماهی کوچک (شکار معمولی میگو)… این موج ضربه ای به نوبه خود حباب هایی در حال فروپاشی تولید می کند که فلاش به سختی قابل مشاهده است. این یک مثال طبیعی نادر از پدیده‌ای است که به عنوان سونولومینسانس شناخته می‌شود: انفجار یک مایع با صدا، ایجاد حباب‌ها، و هنگامی که آن حباب‌ها فرو می‌ریزند (همانطور که حباب‌ها ناگزیر می‌شوند)، چیزی شبیه انفجار نور دریافت می‌کنید. من حدس می زنم که می توانید آن را “نیمه لومینسانس میگو” بنامید.

دانشمندان معتقدند که کلیک کردن هم برای ارتباط و هم برای شکار استفاده می شود. میگوی ساقی در یک سوراخ یا ناحیه مبهم مشابه پنهان می شود و آنتن های خود را برای تشخیص هر ماهی در حال گذر دراز می کند. هنگامی که این کار را انجام می دهد، میگو از مخفیگاه خود خارج می شود، پنجه خود را بیرون می کشد و با یک ضربه محکم خود را رها می کند و موج شوک مرگبار را آزاد می کند. سپس می تواند طعمه حیرت زده را برای تغذیه به داخل لانه بکشد.