ما شاهد تبدیل یک ستاره شکست خورده به سیاره ای غول پیکر بودیم

بزرگنمایی / تصویر سیستم AB Aurigae، با جزئیات شی در سمت راست نشان داده شده است. (اعتبار: NASA، ESA، Thayne Currie)

در برخی سطوح، شکل گیری ستارگان و سیارات ساده است: آنها در جایی شکل می گیرند که چیزهای بیشتری وجود دارد. بنابراین، در حالی که ماده خام یک ستاره می تواند یک ابر پراکنده گاز باشد، توزیع این گاز کاملاً یکنواخت نیست. با گذشت زمان، کشش گرانشی نواحی با مواد کمی بیشتر، مواد بیشتری را به خود جذب می کند که در نهایت ماده کافی برای تشکیل یک ستاره را به همراه خواهد داشت. یا دو – در بسیاری از موارد بیش از یک غلظت ماده تشکیل می شود. در موارد دیگر یک غلظت به دو قسمت تقسیم می شود. سیارات همچنین در جایی که ماده وجود دارد تشکیل می شوند و از مواد قرصی که ستاره در حال شکل گیری را تغذیه می کند، تولید می شوند.

در حالی که این ممکن است به طور کلی درست باشد، مشکلات متعددی در آن وجود دارد. از یک طرف، هیچ خط جدایی واضحی بین ستارگان کوچک مانند کوتوله های قهوه ای و سیارات عظیم که در دسته ای به نام ابرمشتری قرار داده ایم وجود ندارد. و تعداد انگشت شماری از سیارات که ما توانستیم مستقیماً به تصویر بکشیم، به نظر می رسد که دور از ستاره میزبان خود در حال چرخش هستند، جایی که نباید چیز زیادی برای تشکیل آنها وجود داشته باشد.

این هفته، اخترشناسان تصویری از ابرمشتری را در فرآیند شکل گیری، دور از ستاره ای که به نظر می رسد در آن می چرخد، اعلام کردند. این نشان می دهد که سیاره احتمالاً توسط فرآیندی تشکیل شده است که معمولاً ستاره ها را تولید می کند، نه توسط فرآیندی که غول های گازی مانند مشتری را تولید می کند.