سیستم عظیم آب زیرزمینی به راندن یخچال های طبیعی قطب جنوب کمک می کند

برای بزرگنمایی کلیک کنید (اعتبار: کتابخانه تصویر د آگوستینی | گتی ایماژ)

دریاچه ویلانز یک استخر آب عجیب است که با این واقعیت شروع می شود که اصلاً مایعی برای پر کردن آن وجود ندارد. اگرچه در زیر بیش از 2000 فوت یخ قطب جنوب مدفون است، اما دمای آن به دلیل ترکیبی از گرمای زمین گرمایی، اصطکاک شدید ناشی از سنگ های خراشیده یخ و این پتوی یخبندان ضخیم که آن را در برابر هوای قطبی محافظت می کند، تا 0 درجه سانتیگراد افزایش می یابد. با توجه به فشار زیاد آن پایین، آنقدر نرم است که آب دریاچه را آبدار نگه دارد. عجیب‌تر این است که دریاچه ویلانز نیز مملو از زندگی است. یک مطالعه یک دهه پیش نشان داد که هزاران گونه از موجودات میکروسکوپی که اعتقاد بر این است که از مواد مغذی به جا مانده از پاشیدن آب دریا در حوضه هزاران سال پیش، زمانی که یخچال‌ها آخرین بار عقب‌نشینی کردند، تغذیه می‌کنند.

اخیراً، کلویی گوستافسون، ژئوفیزیکدان مؤسسه اقیانوس شناسی اسکریپس، با رمز و راز متفاوتی وارد بخش یخی دورافتاده ای از دریاچه ویلن شد: زیر این دریاچه چه می گذرد؟ محققان قطب جنوب مدت‌ها گمان می‌کردند که قنات زیر یخچال بسیار عمیق‌تر از آن چیزی است که آنها می‌توانند ببینند. هر گونه آب زیرزمینی در زیر دریاچه پیامدهایی برای چگونگی حرکت یخ بالا به اقیانوس و بنابراین سرعت آن می تواند در بالا آمدن دریاها داشته باشد. اما آنها نتوانستند به طور قطعی ثابت کنند که چه آب های زیرزمینی وجود دارد. خیلی عمیق بود و خیلی پوشیده از یخ بود که نمی‌توانست با ابزارهای سنتی یخچال‌شناسی، مانند پرتاب سیگنال‌های رادار از روی یخ یا انفجار مواد منفجره و گوش دادن به امواج شوک، نقشه‌برداری کند.