بزرگنمایی (اعتبار: Getty images)
نمایش‌های مختلفی از احتمالاتی که مواد نازک اتمی می‌توانند به الکترونیک بیاورند وجود دارد – اندازه بسیار کوچک، عملکرد عالی و برخی خواص متمایز. اما تقریباً همه این نمایش‌ها نیاز دارند که وسایل الکترونیکی آزمایش شده اساساً با دست مونتاژ شوند. موادی مانند گرافن اغلب به صورت تصادفی روی یک سطح قرار می گیرند و سپس سیم کشی مورد نیاز برای عملکرد آن در اطراف این مکان ساخته می شود. این دقیقاً یک دستور العمل برای تولید انبوه نیست.
تا آنجا که به برخی پیشرفت ها مربوط می شود، محدود است. یکی از تلاش‌های اخیر شامل استفاده از گرافن و دی سولفید مولیبدن برای ساخت ترانزیستوری با کوتاه‌ترین طول دروازه بود. در این مورد، دو ماده نازک اتمی باید با دقت قرار می گرفتند، اما نه دقیقا. هر ماده اضافی حکاکی شد و یک ویژگی کلیدی با برش ورق گرافن ایجاد شد.
این هفته شاهد رویکرد کمی متفاوت برای ساخت این دستگاه‌های کوچک بودیم: شیمی. یک تیم تحقیقاتی دو ماده مورد استفاده در مطالعه قبلی، گرافن و دی سولفید مولیبدن را با استفاده از یک مولکول پل که می‌توانست با هر یک از آنها واکنش نشان دهد، به هم مرتبط کردند. شیمی مولکول پل نیز بر رفتار دستگاهی که با استفاده از این روش ساخته شده است، تأثیر گذاشت.
12 پاراگراف باقی مانده را بخوانید نظرات