دانشمندان در حال حل معمای این هستند که چرا این فسیل‌های کمیاب عنکبوت حفظ شده‌اند

بزرگنمایی / یک عنکبوت فسیل شده از سازند Aix-en-Provence در فرانسه، که در یک نمونه دستی پوشیده شده با تصویر میکروسکوپی فلورسنت از همان فسیل دیده می شود. نور فرابنفش باعث می شود که فسیل ها به خوبی بدرخشند و جزئیات بیشتری در مورد حفظ آن آشکار شود. (اعتبار: اولکات و همکاران، 2022)

دانشمندان مدت‌هاست که با حفظ استثنایی برخی از فسیل‌های موجودات زنده سنوزوئیک، از جمله گیاهان، ماهی‌ها، دوزیستان، عنکبوت‌ها و سایر حشرات متحیر بوده‌اند. راز: وجود تشک‌هایی متشکل از ریزجلبک‌های تک سلولی (دیاتومه‌ها) یک محیط فسیلی بی‌هوازی ایجاد می‌کند و با پلیمرهای آلی عنکبوت‌ها واکنش شیمیایی می‌دهد تا آنها را به لایه‌های نازک و غنی از کربن تبدیل کند. طبق مقاله ای که اخیراً در مجله Communications Earth & Environment منتشر شده است، این فرآیند شبیه به پردازش معمولی حفظ لاستیک صنعتی است.

بیشتر فسیل‌ها عمدتاً بخش‌های معدنی بدن هستند: صدف، استخوان و دندان. اما بافت‌های نرم‌تر از جمله اسکلت‌های بیرونی کیتینی، پوست و پرها بیشتر احتمال دارد از بین بروند تا سنگ شوند. ارگانیسم‌های بافت نرم در میان فسیل‌ها کمتر نشان داده می‌شوند، به استثنای ذخایر غیرمعمول (به نام Fossil-Lagerstätten)، که دارای آرایه‌ای غنی از این گونه فسیل‌ها در حفظ قابل توجه است.

آلیسون اولکات، زمین شناس دانشگاه کانزاس می گوید: «بیشتر جانداران به فسیل تبدیل نمی شوند. «فسیل شدن سخت است. شما باید در شرایط بسیار خاص بمیرید و یکی از ساده ترین راه ها برای تبدیل شدن به فسیل داشتن قطعات سخت مانند استخوان، شاخ و دندان است. بنابراین، سوابق ما از زندگی نرم و زندگی زمینی، مانند عنکبوت ها، مشاهده می شود – اما ما این دوره های حفاظت شدید را داریم، زمانی که همه شرایط برای انجام حفاظت هماهنگ بود.