

برای بزرگنمایی کلیک کنید (اعتبار: شان هانون)
صنعت سوختهای فسیلی میلیونها تن گاز متان را در جتهای غولپیکر در طول استخراج و حمل و نقل این سوختها آزاد میکند – که هزینه بالایی برای اقلیم، جامعه و حتی کیف پولهای جیبی صنعت دارد.
اگرچه انتشار متان در مقایسه با CO نسبتا کم است2 هر تن 30 تا 80 برابر پتانسیل گرمایش نسبی (بسته به مقیاس زمانی مورد نظر) دارد. از طرفی، متان عمر بسیار کمتری در جو دارد – تقریباً نه سال. بنابراین محدود کردن انتشار گازهای گلخانهای در اسرع وقت یکی از خطرات بهتر برای کاهش دما در دهههای آینده است.
اما تا به امروز، روشهای تشخیص انتشار متان محدود است و یافتن، اندازهگیری و محدود کردن همه منابع انسانی چالش برانگیز بوده است. یک مطالعه اخیر توضیح می دهد که چگونه محققان از ماهواره اتحادیه اروپا برای انجام یک مطالعه جهانی بر روی جت های متان غیرعادی بزرگ استفاده کردند و 1800 “فراتراز ساطع کننده” را بین سال های 2019 و 2020 پیدا کردند. دو سوم از این قطره چکان ها مربوط به نفت و گاز هستند. صنعت گاز و تنها سه کشور – از جمله ایالات متحده – مسئول بیشتر این مشکل بودند.
14 پاراگراف باقی مانده را بخوانید نظرات