

بزرگنمایی / اگر داروهای هومیوپاتی حاوی این همه مواد غیر آبی باشد، احتمالاً این بحث را نمیکردیم. (اعتبار: ایرینا وکلیچ / گتی ایماژ)
یکی از راههای پربارتر که در آن میتوان از روشهای علم استفاده کرد، نگاهی به خود فرآیند علمی است. یک مطالعه “فرا علمی” (که اخیراً برای اسکن مغز منتشر شده است) می تواند به ما کمک کند تا بفهمیم چه زمانی رویکردهای تحقیقاتی داده های قابل اعتمادی تولید نمی کنند و می تواند به طور بالقوه نشان دهد که ممکن است برای عملی کردن این رویکردها چه چیزی را باید تغییر دهیم.
حالا یک نفر کمی فراعلم را در رشته ای به کار برده است که در آن نباید انتظار پیشرفت داشته باشیم: هومیوپاتی. گروهی از محققان اتریشی بررسی کرده اند که چرا نسبت معقولی از کارآزمایی های بالینی روی هومیوپاتی نتایج مثبتی به دست می دهد. محققان دریافتند بزرگترین عامل این است که آزمایشهایی که نشان میدهند هومیوپاتی بیاثر است کمتر منتشر میشوند.
روشی برای جنون
راه های زیادی برای آزمایش درمان های بالقوه وجود دارد، اما در طول سال ها، تقریباً در همه آنها مشکلاتی شناسایی شده است. این باعث شده است که کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور به عنوان قابل اعتمادترین روش حذف برخی از انحرافاتی که سایر رویکردها را کمتر قابل اعتماد میکنند، قرار دهد. اما حتی در مطالعات دوسوکور، مشکلات می توانند به وجود بیایند. همیشه تمایل به انتشار نتایج مثبت وجود دارد – نتایجی که درمان در آنها تأثیر دارد.
۱۱ پاراگراف باقیمانده را بخوانید نظرات