

بزرگنمایی / سفر با قایق از منطقه ای از دریای شیری در جنوب چراغ های جزیره گذشت. (اعتبار: استیون میلر، لئون شومر و نائومی مک کینون)
در برخی از شبهای بدون ماه، بخشهای عظیم شمال غربی اقیانوس هند و دریاهای اطراف اندونزی شروع به درخشش میکنند. این رویداد توسط صدها ملوان مشاهده شده است، اما تنها یک کشتی تحقیقاتی به طور کاملاً تصادفی با این پدیده بیولومنسانس معروف به دریاهای شیری مواجه شده است. به لطف این ظرف، نمونه ها نشان دادند که منبع نور یک باکتری به نام است وی. هاروی، که ریزجلبکی به نام Phaocystis را مستعمره کرده است. اما این در سال 1988 بود و محققان هنوز در مکان مناسب در زمان مناسب برای ثبت مجدد یکی از این رویدادها نیستند.
هم باکتری ها و هم جلبک ها در این آب ها مشترک هستند، بنابراین مشخص نیست که چه چیزی باعث این اتفاقات نادر می شود. برای درک اینکه چرا دریاهای شیری شکل میگیرند، محققان در تشخیص این تکههای بیولومینسانس از آسمان بهتر شدهاند. استفان میلر، استاد علوم جوی، با استفاده از ماهواره ها، نزدیک به 20 سال است که هم تصاویر و هم گزارش های شاهدان عینی از دریاهای شیری را جمع آوری کرده است. به لطف بهبود قابلیتهای تصویربرداری در دهههای اخیر، میلر سال گذشته مجموعهای از دریاهای شیری احتمالی را در بازه زمانی 2012 تا 2021 منتشر کرد، از جمله یک رویداد در جنوب جاوه، اندونزی، در تابستان 2019.
اما این رویت های ماهواره ای هیچ تاییدی در سطح نداشتند – یعنی توسط خدمه قایق بادبانی گانشا میلر را با گزارش دست اول خود از آنچه در طول سفر خود در دریاهای اطراف جاوا در ماه اوت تجربه کردند، که اخیراً در PNAS منتشر شده است، در میان گذاشتند. تایید شاهدان عینی آنها – همراه با اولین تصاویر از دریای شیری – نشان می دهد که این ماهواره ها در واقع ابزار قدرتمندی برای تشخیص این رویدادها هستند.
خواندن 17 پاراگراف باقی مانده | نظرات