
نابغه (همچنین به عنوان “اردک شیطان عذاب” شناخته می شود) آنقدر سخت به نظر نمی رسد که توسط یک مارمولک مگالانیا در استرالیا ماقبل تاریخ از لانه اش تعقیب می شود.
بزرگنمایی / جزئیات یک تصویر از جنورنیس (همچنین به عنوان “اردک دیو سرنوشت” شناخته می شود) به اندازه ای که توسط مارمولک مگالانیا در استرالیا ماقبل تاریخ از لانه اش تعقیب می شود، سالم به نظر نمی رسد. (اعتبار: پیتر تراسلر)
بیش از 65000 سال پیش، پرندگان بزرگ بدون پرواز به نام «اردک های شیطان سرنوشت» در استرالیای ماقبل تاریخ پرسه می زدند. این موجودات بیش از شش و نیم فوت (دو متر) قد، بیش از 440 پوند (200 کیلوگرم) وزن داشتند و منقارهای عظیمی را حمل می کردند. طبق سند جدیدی که در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم منتشر شده است، آنها همچنین تخمهای غولپیکری بهاندازه خربزه تولید میکنند که ممکن است به عنوان منبع غذایی برای ساکنان اولیه انسان بوده و در نهایت به انقراض اردکهای شیطان کمک کند.
از نظر فنی به عنوان شناخته شده است جنیورنیس نیوتنی یا mihirung paringmal (“رعد”)، این گونه برای اولین بار در سال 1896 بر اساس کشف استخوان استخوان ران چپ که از سایتی در نزدیکی دریاچه کالابونا در استرالیای جنوبی حفاری شده بود، توصیف شد. حفاریهای بیشتر منجر به تکههای بیشتری از فسیلهای پرندگان و در نهایت نمونههای بیشتر از جمله جمجمه شد. از آن زمان، نمونه های مشابه در جاهای دیگر در نیو ساوت ولز، کوئینزلند و استرالیای غربی یافت شده است. این گونه طی چند هزار سال پس از ورود انسان به منطقه منقرض شد.
دو فرضیه رقیب در مورد چرایی وجود دارد جنیرونیس ناپدید شد: تغییرات آب و هوایی یا تأثیر ورود انسان. به عنوان مثال، برخی شواهد متحجر وجود دارد که جنورنیس جمعیت دریاچه کالابونا مرده است زیرا دریاچه به دلیل تغییرات آب و هوایی خشک شده و پرندگان را از منبع آب محروم کرده است. با این حال، یک مطالعه در سال 1999 بر روی بیش از 700 تکه پوسته تخم مرغ به این نتیجه رسید که کاهش و انقراض این گونه خیلی سریع اتفاق افتاده است که نمی توان آن را به تغییرات آب و هوایی نسبت داد، که نشان می دهد فعالیت های انسانی مقصر بوده است. به ویژه مردم اولیه منطقه ممکن است جمع آوری و مصرف کرده باشند جنورنیس تخمها سریعتر از آن چیزی است که موجودات میتوانند تخم بگذارند و تولید مثل کنند.
12 پاراگراف باقی مانده را بخوانید نظرات