بزرگنمایی / نمایی از چادر که توسط امدادگران در 26 فوریه 1959 کشف شد. چادر از داخل بریده شد و اکثر اسکی بازان با جوراب یا پابرهنه فرار کردند. (اعتبار: دامنه عمومی)

در فوریه 1959، 9 گردشگر جوان روسی در طی یک سفر اسکی صحرایی از طریق کوه های شمالی اورال جان خود را از دست دادند. همه آنها بسیار باتجربه بودند، بنابراین محققان متحیر بودند که چرا گردشگران در نیمه شب راه خود را از چادر خود خارج کردند و به بیابان فرار کردند تا بمیرند. سال گذشته، دو دانشمند فرضیه خود را مبنی بر غافلگیر شدن این گروه از بهمن ناگهانی منتشر کردند. اکنون این دانشمندان در حال بازگشت هستند تا در مقاله‌ای که اخیراً در مجله Communications Earth & Environment منتشر شده است به نگرانی‌های منتقدان خود بپردازند.

“حادثه گذرگاه دیاتلوف”، همانطور که مشخص شد، به نام دانشجوی 23 ساله مهندسی رادیو که اکسپدیشن را سازماندهی کرد، ایگور دیاتلوف نامگذاری شده است. (یک گذرگاه کوهستانی در نزدیکی محل، گذرگاه دیاتلوف به عنوان بنای یادبود نامیده می شود.) او و همراهانش – هفت مرد و دو زن – از زمانی که انستیتو پلی تکنیک اورال به دانشگاه فدرال اورال تغییر نام داد، دانشجو بوده اند. یکی از اعضا، یوری یودین، در 27 ژانویه بازگشت، زیرا روماتیسم او شعله ور شده بود و دردهای زانو و مفاصل او برای ادامه دادن خیلی شدید بود. او تنها بازمانده 10 اصلی بود.

بر اساس یادداشت های روزانه و دوربین های استخراج شده از کمپینگ بدبخت، گردشگران از صبح روز 10 بهمن شروع به عبور از این گذر کردند. هدف آنها برپایی یک کمپ شبانه در طرف دیگر بود. اما به دلیل طوفان برف و دید ضعیف جهت گیری خود را از دست دادند و خود را به سمت غرب و در دامنه شرقی خلاط سیاخل یافتند. تیم به جای بازگشت به کمپ در یک منطقه جنگلی درست کمتر از یک مایل (حدود 1.5 کیلومتر) پایین تر، تصمیم گرفتند بریدگی در شیب حفر کنند و برای شب در آنجا چادر بزنند. (یودین پیشنهاد کرد که دیاتلوف، رهبر تیم، احتمالاً نمی خواست ارتفاعی را که در طول روز به دست آورده بود، از دست بدهد.)