بزرگنمایی / یک اهداکننده پلاسما به یک دستگاه آفرزیس متصل می‌شود که پلاسما را از خون جدا می‌کند، زیرا مردم پلاسمای خون را برای دارو اهدا می‌کنند، در مرکز اهداکننده توئیکنهام، جنوب غربی لندن، در 7 آوریل 2021 (اعتبار: گتی | جاناتان برادی)

همه گیری COVID-19 توسط بسیاری از کارشناسان به عنوان یک رویداد بسیار ناتوان کننده در نظر گرفته می شود. اگرچه اکثر مردم پس از نبرد با کروناویروس بسیار مسری بهبودی کامل پیدا می‌کنند، اما بخش قابل توجهی از بیماران علائم طولانی‌مدت و گاهی ناتوان‌کننده را نشان می‌دهند که به عنوان کووید طولانی‌مدت نیز شناخته می‌شود. تخمین تعداد بیماران مبتلا به کووید از علائم طولانی مدت می تواند بسیار متفاوت باشد. اما مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده اخیراً تخمین زده است که از هر پنج بیمار کووید تقریباً یک نفر علائم مداوم را گزارش می‌کند. با وجود صدها میلیون مورد COVID-19 گزارش شده در سرتاسر جهان، حتی تخمین‌های ساده‌تر هنوز نشان می‌دهد که ده‌ها میلیون مورد اثر ماندگاری دارند.

با این حال، از آنجایی که این بیماران به دنبال مراقبت موثر هستند، محققان هنوز در تلاش برای تعریف، درک و درمان این پدیده جدید هستند. بسیاری از بیماران از نبردهای سخت برای یافتن مراقبت و تسکین گزارش می دهند، از جمله انتظار طولانی در کلینیک ها و گزینه های کمی برای درمان هنگام مراجعه به ارائه دهنده مراقبت.

از شفا دهنده ها تقلید کنید این وضعیت برای بازیگران بی‌وجدان آماده است که وارد عمل شوند و شروع به ارائه محصولات و درمان‌های اثبات نشده – احتمالاً با قیمت‌های گزاف کنند. این یک الگوی آزمایش شده و واقعی است: زمانی که پزشکی مدرن هنوز قادر به ارائه درمان های مبتنی بر شواهد نیست، کواک ها برای آرامش بیماران ناامید و درمان نشده وارد عمل می شوند. در میان افسانه‌های دلسوزانه‌شان، آنها طب مدرن را سرزنش می‌کنند، از پزشکان بی‌حرم اخم می‌کنند و سرعت آهسته و هزینه بالای آزمایش‌های بالینی را به سخره می‌گیرند. این بازیگران بد با هر اعتماد نامناسبی که به دست می‌آورند، می‌توانند درمان‌های اثبات نشده و امیدهای واهی را بفروشند.