به پژواک پرتو ایکس یک سیاهچاله در حالی که یک ستاره همراه را می بلعد گوش دهید.

سیاهچاله‌هایی که توسط ستاره‌های همراه تغذیه می‌شوند می‌توانند چرخه‌هایی را طی کنند که انفجارهایی با انرژی بالا منتشر می‌کنند. اخترشناسان MIT از پرتوهای ایکس این چرخه ها برای نقشه برداری از محیط اطراف این اجرام عجیب و غریب استفاده می کنند، دقیقاً مانند خفاش ها از طریق مکان یابی پژواک، محیط را ترسیم می کنند. بر اساس مقاله جدیدی در مجله Astrophysical، ستاره شناسان امیدوارند از این داده های جدید برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد تکامل این نوع سیستم های سیاهچاله و تشکیل کهکشان ها استفاده کنند.

ارین کارا از MIT، یکی از نویسندگان این مقاله می گوید: «نقش سیاهچاله ها در تکامل کهکشان ها یک مسئله اصلی در اخترفیزیک مدرن است. این سیاه‌چاله‌های دوتایی شبیه سیاه‌چاله‌های کلان جرم «مینی» هستند، و بنابراین با درک انفجارهای این منظومه‌های کوچک و نزدیک، می‌توانیم بفهمیم که چگونه چنین انفجارهایی در سیاه‌چاله‌های کلان جرم بر کهکشان‌هایی که در آن قرار دارند تأثیر می‌گذارند.»

همانطور که قبلاً گزارش کردیم، این یک تصور غلط رایج است که سیاهچاله ها مانند جاروبرقی های فضایی رفتار می کنند که مشتاقانه هر ماده ای را در محیط خود می مکند. در واقع، فقط چیزهایی که از افق رویدادها فراتر می روند – از جمله نور – بلعیده می شوند و نمی توانند فرار کنند، اگرچه سیاهچاله ها نیز پراکنده هستند. این بدان معنی است که بخشی از ماده جسم در یک جت قدرتمند به بیرون پرتاب می شود.