

بزرگنمایی (اعتبار: Getty Images)
سال گذشته، اپل شفافیت برای ردیابی برنامه ها را معرفی کرد، یک سیاست اجباری که توسعه دهندگان برنامه را از ردیابی فعالیت کاربر در سایر برنامه ها بدون دریافت مجوز صریح آن کاربران منع می کند. طرفداران حریم خصوصی این ابتکار را ستایش کردند و فیس بوک هشدار داد که این به معنای عذاب خاصی برای شرکت هایی است که به تبلیغات هدفمند متکی هستند. با این حال، مطالعهای که هفته گذشته منتشر شد نشان میدهد که ATT، همانطور که معمولاً به اختصار گفته میشود، همیشه جمعآوری پنهان دادههای شخصی یا گرفتن اثر انگشت توسط کاربران را محدود نمیکند.
در قلب ATT این است که کاربران روی دکمه “فعال” کلیک کنند که هنگام نصب برنامه ظاهر می شود. می پرسد: «اجازه بده [app] برای ردیابی فعالیت خود در برنامهها و وبسایتهای شرکتهای دیگر؟ «بدون این رضایت، برنامه نمیتواند به IDFA (شناسه آگهیدهنده)، یک شناسه منحصربهفرد که iOS یا iPadOS اختصاص میدهد تا به کاربران امکان ردیابی دیگران را بدهد، دسترسی پیدا کند. در همان زمان، اپل همچنین شروع به الزام تولیدکنندگان برنامهها به ارائه «برچسبهای حریم خصوصی تغذیه» کرده است که انواع دادههای کاربران و دستگاههایی را که جمعآوری میکنند و نحوه استفاده از آن دادهها را اعلام میکند.
حذفیات، دور زدن و تخلفات آشکار
مقاله تحقیقاتی هفته گذشته بیان کرد که اگرچه ATT عمدتاً عمدی است، اما حفرهها همچنین به شرکتها، بهویژه شرکتهای بزرگ مانند گوگل و فیسبوک، اجازه میدهند تا امنیت را دور بزنند و حتی دادههای بیشتری را جمعآوری کنند. این روزنامه همچنین هشدار داد که علیرغم وعده اپل برای شفافیت بیشتر، ATT می تواند به بسیاری از مصرف کنندگان احساس امنیت کاذب بدهد.
8 پاراگراف دیگر را بخوانید نظرات