یک مطالعه جدید MIT آتش را از طیف وسیعی از دیدگاه های جدید بررسی می کند. این مطالعه از روش‌های یادگیری عمیق استفاده می‌کند که ویژگی‌های ارتعاشی شعله‌ها را به عنوان اجسام سوسوزن استخراج می‌کند و به نوبه خود آنها را به صداها و مواد تبدیل می‌کند.
مایکل فارادی، فیزیکدان قرن نوزدهمی، نه تنها به خاطر مشارکت های تجربی عمده اش در الکترومغناطیس، بلکه برای سخنرانی عمومی اش نیز شناخته شده بود. سخنرانی‌های سالانه کریسمس او در مؤسسه سلطنتی به یک سنت جشن تبدیل شده است که امروز نیز ادامه دارد. یکی از معروف ترین سخنرانی های کریسمس او درباره تاریخچه شیمیایی یک شمع بود. فارادی نتیجه گیری های خود را با یک آزمایش ساده نشان داد: او یک شمع را در داخل یک لیوان لامپ قرار داد تا نسیمی را مسدود کند و به “شعله آرام” برسد. سپس فارادی نشان داد که چگونه شکل شعله در پاسخ به اختلالات سوسو می‌زند و تغییر می‌کند.
فارادی گفت: «لازم نیست تصور کنید، چون این زبان ها را به یکباره می بینید، شعله این شکل خاص را دارد. «شعله ای با این شکل هرگز در همه حال اینطور نیست. هرگز بدن آتشینی مانند آن چیزی که دیدید از روی توپ بلند می شود، از فرم خارج نمی شود. این شامل بسیاری از اشکال مختلف است که آنقدر سریع جانشین یکدیگر می شوند که چشم می تواند همه آنها را یکباره ببیند.”
اکنون محققان MIT آزمایش ساده فارادی را به قرن بیست و یکم رسانده اند. مارکوس بولر و فوق دکترای او ماریو میلازو تصاویر با وضوح بالا را با یادگیری ماشینی عمیق ترکیب کردند تا شعله شمع را به صدا در آورند. سپس از این شعله واحد به عنوان بلوک اصلی ساختمان استفاده کردند و از دینامیک ارتعاشی آن “موسیقی” ایجاد کردند و ساختارهای جدیدی را طراحی کردند که می‌توان آن را به صورت سه بعدی در اشیاء فیزیکی چاپ کرد. بولر این و سایر کارهای مرتبط را در جلسه هفته گذشته انجمن فیزیک آمریکا در شیکاگو شرح داد.
17 پاراگراف باقی مانده را بخوانید نظرات