با اولین تصویر از سیاهچاله در مرکز کهکشان راه شیری از چشمان خود لذت ببرید [UPDATED]

بزرگنمایی / این اولین تصویر از Sgr A *، سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز کهکشان ما است. این اولین اثبات مستقیم بصری وجود این سیاهچاله است. توسط تلسکوپ افق رویداد (EHT) فیلمبرداری شده است. (اعتبار: EHT Collaboration)

در قلب کهکشان راه شیری ما یک سیاهچاله بسیار پرجرم بیش از چهار میلیون برابر خورشید ما جرم دارد. اکنون دانشمندان با همکاری بین‌المللی تلسکوپ افق رویداد (EHT) اولین تصویر از این سیاه‌چاله عظیم را ایجاد کرده‌اند که نشان می‌دهد ساختاری حلقوی دارد. این همکاری طی یک کنفرانس مطبوعاتی زنده صبح امروز از مقر رصدخانه جنوبی اروپا در مونیخ آلمان و همچنین بسیاری از کنفرانس های مطبوعاتی همزمان دیگر در سراسر جهان اعلام شد. شش مقاله در مورد این مطالعه در شماره ویژه The Astronomical Journal Letters منتشر شد.

در سال 1933، کارل جانسکی، فیزیکدان، سیگنال رادیویی را در جایی در صورت فلکی قوس، نزدیک مرکز کهکشان راه شیری مشاهده کرد که او آن را کمان A نامید. مطالعه بعدی نشان داد که منبع در واقع دارای چندین مؤلفه همپوشانی است که یکی از آنها شناسایی شد. در سال 1974) به ویژه روشن و فشرده بود. او Sagittarius A * (تلفظ ستاره A) نام دارد. این نام به این دلیل است که (به گفته رابرت براون یکی از کاشفان) منبع رادیویی “مهیج” بود و در فیزیک حالت های برانگیخته اتم ها با یک ستاره مشخص می شود. فیزیکدانان از دهه 1980 متقاعد شده اند که جزء مرکزی Sagittarius A * – و منبع همه این انتشارات رادیویی – احتمالاً یک سیاهچاله بسیار پرجرم است، شبیه به آنهایی که تصور می شود در مرکز اکثر کهکشان های مارپیچی و بیضوی قرار دارند.

تنها راه برای دیدن سیاهچاله، به تصویر کشیدن سایه ایجاد شده توسط نور است که در پاسخ به میدان گرانشی قدرتمند جسم خم می شود. همانطور که جان تایمر از Ars در سال 2019 گزارش داد، EHT یک تلسکوپ به معنای سنتی نیست. در عوض، این مجموعه ای از تلسکوپ های پراکنده در سراسر جهان است. EHT توسط تداخل سنجی ایجاد می شود که از نور در حالت مایکروویو طیف الکترومغناطیسی استفاده می کند که در مکان های مختلف گرفته می شود. این تصاویر ثبت شده برای ایجاد تصویری با وضوح تلسکوپ مانند با ابعاد دورافتاده ترین مکان ها ترکیب و پردازش می شوند. تداخل سنجی برای تأسیساتی مانند ALMA (شبکه میلی متری بزرگ / زیر میلی متری آتاکاما) استفاده می شود که در آن تلسکوپ ها می توانند در 16 کیلومتری بیابان پراکنده شوند.