

بزرگنمایی / مورچه های دیوانه قهوه ای (Nylanderia fulva) تغذیه از جیرجیرک. (اعتبار: لارنس ای. گیلبرت)
چند سال پیش، مقامات پارک ایالتی Estero Llano Grande در Weslaco، تگزاس، نوع جدیدی از گونه مورچه مهاجم را مشاهده کردند. مورچه های دیوانه قهوه ای روشن به قدری تهاجمی بودند که پرندگان را از لانه خود بیرون می کردند و گهگاه بر سر بازدیدکنندگانی که برای نشستن در مسیر توقف می کردند هجوم می آوردند. جمعیت سایر گونه های بومی – مانند عقرب، مار، رتیل و مارمولک – به شدت کاهش یافت، در حالی که خرگوش ها توسط سم مورچه کور شدند.
ادین لبرون، زیست شناس در دانشگاه تگزاس در آستین، سپس به آن پیوست. او گفت که پارک “حمله دیوانه وار مورچه ای داشت و آخرالزمانی بود – رودخانه هایی از مورچه ها از هر درخت بالا و پایین می رفتند.” از آن زمان، مورچه های دیوانه به سرعت در هر ایالت در ساحل خلیج فارس پخش شده اند، به طوری که بیش از 27 شهرستان در تگزاس عفونت های قابل توجهی را گزارش کرده اند. تله های مرسوم طعمه مورچه ها و آفت کش های بدون نسخه ثابت شده اند که بی اثر هستند، بنابراین EPA استفاده موقت (اما محدود) از یک عامل ضد قارچی به نام فیپرونیل را تایید کرده است. اما یک استراتژی کنترل متمرکزتر و کمتر سمی بهتر خواهد بود.
لبرون روی مورچه های آتشین، گونه مهاجم دیگری که منطقه را مورد حمله قرار داده، سخت کار کرده است. او چند سال گذشته را صرف تحقیق در مورد استراتژیهای کنترل بالقوه پایدار بر اساس دشمنان طبیعی مورچههای دیوانه در طبیعت کرده است. بر اساس یک سند جدید منتشر شده در مجموعه مقالات آکادمی ملی علوم، لبرون و همکارانش اکنون کشف کردهاند که یک نوع قارچ خاص میتواند با تنها گذاشتن سایر گونههای بومی، کلنیهای مورچههای دیوانه را از بین ببرد.
10 پاراگراف باقی مانده را بخوانید نظرات