بزرگنمایی / تجزیه و تحلیل بقایای داخل این قطعه از یک ظرف سرامیکی نشان می دهد که ممکن است از آن به عنوان نارنجک دستی استفاده شده باشد. این قطعه در دهه 1960 از مکانی در اورشلیم کاوش شد و مربوط به قرن 11 یا 12 پس از میلاد است. (اعتبار: CD Matheson و همکاران، 2022)
بر اساس سندی که اخیراً در مجله PLOS One منتشر شده است، باستان شناسان بقایای چهار قطعه سفالی قرون وسطایی را تجزیه و تحلیل کرده اند و دریافته اند که یکی از آنها ممکن است به عنوان نارنجک دستی استفاده شده باشد. و مواد منفجره استفاده شده احتمالاً تولید محلی بوده است، نه باروت وارداتی از چین.
سربازان بیزانسی در قرن هشتم پس از میلاد از نسخه‌های اولیه نارنجک‌ها استفاده می‌کردند و بر اساس «آتش یونانی» که یک قرن پیش از آن اختراع شده بود، استفاده می‌کردند. آنها به جای استفاده از آتش یونانی با شعله افکن، مواد قابل اشتعال را در کوزه های کوچک سنگی یا سرامیکی (و بعداً شیشه ای) قرار دادند تا مواد منفجره دستی ایجاد کنند. در قرن دهم، این فناوری در چین در حال گسترش بود و سربازان چینی باروت را در ظروف سرامیکی یا فلزی با فیوز بسته بندی می کردند.
احتمالاً هند نیز سلاح های نارنجک مانند داشت. نسخه خطی قرن دوازدهم (بر اساس آثار قبلی سانسکریت) یک فیل سفالی پر از مواد منفجره را با فیوز توصیف می کند که علیه ارتش مهاجم پرتاب شده بود. یک رساله چینی از اواسط قرن چهاردهم به یک “توپ رعد و برق از یک ابر پرنده” اشاره می کند که به عنوان یک پوسته چدنی به شکل توپ و تقریباً به اندازه یک کاسه پر از باروت (“آتش الهی”) توصیف شده است. چنین نارنجک‌هایی برای اولین بار در سال 1467 در اروپا ظاهر شدند و از آن زمان تاکنون جزء اصلی جنگ بوده‌اند.
10 پاراگراف باقی مانده را بخوانید نظرات