

بزرگنمایی / ران دیسانتیس فرماندار فلوریدا در کنفرانس کنش محافظه کار سیاسی (CPAC) در روزن شینگل کریک در 24 فوریه 2022 در اورلاندو، فلوریدا سخنرانی کرد. (اعتبار: گتی | جو رادل)
گاهی اوقات مبارزه با یک دشمن مشترک می تواند یک کشور را متحد کند و الهام بخش همبستگی، شجاعت و از خودگذشتگی باشد. شهروندان عادی قهرمان می شوند. رهبران به نماد تبدیل می شوند اما گاهی – مانند ایالات متحده امروز – یک دشمن مشترک با استفاده از لشکر پیروز می شود.
از آنجایی که ایالات متحده دو سال پیش با یک تهدید ویروسی جهانی مواجه شد، مردم و رهبران آن نمیتوانستند در برابر دشمن مشترک بیشتر از این جناحگرا و ناتوان به نظر برسند. به نظر می رسد اکثر آمریکایی ها اجماع رو به رشد کارشناسان بهداشت عمومی را با گوش دادن به توصیه هایی برای پیروی از اقدامات اساسی و ساده، مانند دریافت واکسن ایمن و مؤثر و پوشیدن ماسک، می پذیرند. در غیر این صورت، این اقدامات ممکن است غیر قابل انکار و به عنوان یک ناراحتی کوچک به نظر برسد. با این حال، اکثریت قریب به اتفاق آمریکاییها به شدت به جهت مخالف متمایل میشوند و استدلال میکنند که پیوستن به مبارزه با یک دشمن مرگبار، آزادی آنها را نقض میکند – گویی قانون اساسی ایالات متحده حق انتشار آزادانه بیماری و رنج را در میان خانواده، دوستان و همکاران آمریکایی قید میکند.
دو سال بعد، ایالات متحده نزدیک به 80 میلیون مورد را ثبت کرد. نزدیک به 960000 نفر – پدربزرگ و مادربزرگ، پدر و مادر، خواهر و برادر، فرزندان، نوزادان، عزیزان – همه مرده اند. نهصد و شصت هزار. این یک باخت باورنکردنی است – فداکاری که حداقل می توان امیدوار بود که در مورد کسانی که برای خیر بزرگتر نمی جنگند تجدید نظر کند. و با این حال، اینجا دو سال و نزدیک به 1 میلیون مرگ بعد از آن قرار داریم، و بسیاری از آنها موضع خود را تغییر نداده اند. برخی از آمریکایی ها هنوز واقعیت های ویرانگر این همه گیری را انکار می کنند. برخی اطلاعات نادرست خطرناک منتشر می کنند، حقایق را تحریف می کنند و بر سر نکات بی اهمیت نزاع می کنند، در حالی که زندگی در تعادل است.
10 پاراگراف باقی مانده را بخوانید نظرات